□ باد ِخیال، افکارم را پاره کرد و با خود برد. □ از بوی بهار نسیم آرام می‌خندد. □ خزان درخت‌ها را عریان می‌کند. □ صبا به دشت می‌رود

□ – نگاهم بهانه‌ی باران است. □- معنی نگاهت را از لغت‌نامه‌ی دلم پیدا کردم. □- نگاهت در لای دفتر خاطرات دلم جا خوش کرده بود. □- به نگاهم

من کلمه‌ها را با هم پیوند می‌دهم و در جملات به ظاهر نغز می‌گنجانم و با آنها فضایی می‌سازم تا مخاطب در ذهن خود تصویر بسازد‌. – پرنده با

ساعت ده و ده دقیقه‌ی صبح ایمیلی از طرف فروغ‌السلطنه(کارشناس مدرسه‌ی نویسندگی) دریافت کردم. ایشان از من خواسته بود تا در سفری به آسمان و ملاقات با فرشتگان همراهی‌‌اشان

چقدر در زندگی احساس خوشبختی می‌کنید؟ برای بدست آوردن خوشبختی چه باید کرد؟ امید! امید به زندگی! پس با امید می‌توان زندگی را با توجه به فراز و نشیب‌هایش

از پیوند کلمه با کاریکاتور کاریکلماتور ساخته می‌شود. کلمات با تصاویری که در ذهن مخاطب ایجاد می‌کنند. ذهن را درگیر صحنه‌سازی می‌کنند. حال با شنیدن کلمه‌ی ستاره به یاد