□ – نگاهم بهانه‌ی باران است.
□- معنی نگاهت را از لغت‌نامه‌ی دلم پیدا کردم.
□- نگاهت در لای دفتر خاطرات دلم جا خوش کرده بود.
□- به نگاهم پر و بال دادم تا هر جا دوست داشت سرک بکشد.
□- نگاه ابری‌ام همراه آسمان گریست.
□- برق نگاهت نگاهم را گرفت.
□- نگاهم سرود دلتنگی‌ را آهسته می‌نوازد.
□- نگاهم راز دوست داشتنت را برملا کرد.
□- نگاهم گل وجودت را قاب گرفت.
□- زیباترین نامه‌ی عاشقانه را از نگاهت خواندم.
□- در نبودنت تصویرت را در خیالم کشیدم.
□- نگاه بارانی‌ات آرزوهایم را شست.
□- حسرت دیدن تو در نگاهم جا ماند.
□- خورشید نگاهم از فراقت غروب کرد.
□- نگاهت دلم را اسیر خود کرد.
□- دل‌نگرانی‌های نگاهم را به امید دیدنت آرام کردم.
□- نگاهم را به حسرت ندیدنت تنبیه کردم.
□- آسمان نگاهم در فراق تو بارانی شد.
□- خورشید نگاهم با دیدن تو طلوع کرد.
□- دلت نگاهم را پشت گوش انداخت.
□- قلبم نگاهت را هدف قرار داد.
□- نگاهت در آغوش دلم جا خوش کرد.
□- لبخند تو بدرقه‌ی نگاه من شد.
□- چشم‌های نگاه‌آلودم را با اشک می‌شویم.
□- نگاهم به هوای تو همه جا سرک می‌کشد.
□- چند روزی ست نگاهت از نگاهم روی برمی‌گرداند.
□- نگاهت از چشمم افتاد.
□- عطر نگاهم دل محبوب شب را لرزاند.
□- نگاه خیره طاقت گریستن ندارد.
□- طراوت نگاهت آتش دلم را خاموش کرد.
□- نگاهم خیره‌سری‌هایم را محکوم کرد.
□- نگاهم مرا از دیدن یار محروم کرد.
□- نگاهم سرزده به آسمان خیالم قدم گذاشت.
□- مرا از نگاهم نیانداز.
□- شوری نگاهش وجودم را لرزاند.
□- برق نگاهم را به عشاق می‌فروشم.
□- اشکهایم نگاهم را شست.
□- نگاهم پرده از نگاهت برداشت.
□- نگاهت مثل جرقه‌ای دلم را لرزاند.
□- نگاهم ترنم قلبم را فریاد می‌کشد.
□- دلم را به نگاهت سپردم تا هوایش را داشته باشد.