– ساعت مچم را گرفت تا کارهایم را سر وقت انجام دهم.
– ساعت مچی تمام کارهایم را زیر نظر دارد.
– تیک‌تیک فریاد ساعت است.
– ساعت لحظه‌ها را بر سرم فریاد می‌زدند.
– ساعت زمان را مدیریت می‌کند.
– زمان ساعت را به خدمت خود گرفت.
– وقت، برای ساعت بسیار با ارزش است.
– ساعت می‌خوابد تا انسان را خواب کند.
– ساعت مغرور از عقربه‌ها توقع سکوت دارد.
– ساعت ایستاده هم می‌خوابد.
– ساعت خواب زمان‌های از دست رفته را می‌بیند.
– عقربه‌ها از ساعت می‌خواهند حقوقشان را سر وقت بدهد.
– ساعت رو میزی انتظار زیر میزی دارد.
– ساعت دیواری از بالا به همه نگاه می‌کند.
– ثانیه‌ با سرعت از روی عقربه‌ها می‌گذرد.
– ساعت به فرصت اجازه اندیشیدن می‌دهد.
– ساعت از دیدار عشاق سر وقت لبخند می‌زند.
– ساعت به وقت سلامتی، سازش کوک می‌شود.
– ساعت در تاریکی هم بیدار است.
– ساعتی که می‌خوابد وقت‌شناس نیست
– عقربه‌ها گام‌هایشان را سریع‌تر از ساعت برمی‌دارند.
– گذر عمر با ساعت در یک مسیر حرکت می‌کنند.
– ساعت حرکت می‌کند تا از زمان عقب نیفتد.
– ساعت با زمان رو به جلو حرکت می‌کند.
– زمان ساعتِ خواب‌آلود را مسخره می‌کند.
– ساعت مغرور انتظار دارد همه به او نگاه کنند.
– وقتی عقربه‌ها همدیگر را در آغوش می‌گیرند لحظه‌ها، دیدار را نزدیک می‌کنند.
– ساعت زمان را در کنترل خود درمی‌آورد.
– ساعت مغرور به عقربه‌ها امر و نهی می‌کند.
– ساعت مغرور زمان را جدّی نمی‌گیرد.
– ساعت روی دست نسیم خوابید.
– وقتی ساعت می‌خوابد زمان از دستش می‌رود.
– زمان از ساعت خوابیده هم می‌گذرد.
– ساعت به چرخ دنده‌هایش گیر می‌دهد.
– ساعت زیر باران هم زنگ می‌زند.
– دست ساعت به زمان نمی‌رسد تا آن را نگه دارد.
– ساعت می‌خوابد اما زمان به کار خود ادامه می‌دهد.
– وقتی ساعت مرگم فرارسید دستپاچه شدم.
– مرگ ساعت را خواباند تا یقه‌ی مرا بگیرد.
– زنگ ساعت، زمان را به رُخَم می‌کشد.
– ساعت خوابید کنترل زمان از دستش دررفت.
– ساعت زنگ می‌زد تا حواسم سر جایش بیاید.
– وقتی ساعت می‌خوابد زمان از دست می‌رود.
– زمان بی‌تعارف از عمر هم می‌گذرد.
– ساعت خودش را عقب می‌کشد تا در کار زمان دخالت نکند.
– دیوار از فراق ساعت جای خالی‌اش را حفظ کرد.